Κριτική για "Αλέξανδρος: Η γέννηση ενός θεού"
Πραγματικά είναι μία καταπληκτική σειρά της Netflix που διηγείται την ιστορία του Μέγα Αλέξανδρου, από νεαρό πρίγκιπα της Μακεδονίας ως την κήρυξη του ως ζωντανού θεού και Βασιλιά των Βασιλιάδων.
Κατακρίθηκε έντονα γιατί παρουσιάζει τον Αλέξανδρο σαν ομοφυλόφιλο με ερωτικό σύντροφο τον Ηφαιστίωνα, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν το λένε για να τον αμαυρώσουν, δε θα ξόδευαν άλλωστε τόσα εκατομμύρια απλά και μόνο για να διαφημίσουν ένα γκέϊ Αλέξανδρο. Εγώ πιστεύω ότι το βλέπουν σαν κάτι θετικό και θέλουν να δώσουν το καλό παράδειγμα της Αρχαίας Ελλάδας σαν τον πρώτο λαό που αποδεχόταν τους ομοφυλόφιλους.
Όταν ανέβηκε στο θρόνο ο νεαρός Αλέξανδρος ανέλαβε να πραγματοποιήσει το όραμα του πατέρα του Φίλιππου, να εισβάλλει δηλαδή στην Περσική Αυτοκρατορία κάτι που μόνο αστείο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί γιατί η ασήμαντη και μικροσκοπική Μακεδονία δε μπορούσε να τα βάλει με την αχανή Περσική Αυτοκρατορία.
Παρά τις εναντίον του πιθανότητες είχε αυτοπεποίθηση και τις απαραίτητες πολιτικές και στρατιωτικές δεξιότητες για να ηγηθεί σε ένα τέτοιο αγώνα. Η μητέρα του Ολυμπιάδα άλλωστε του είχε μεταδόσει ότι ήταν γιός του Δία. Οι πρακτικές που ακολουθούσε ήταν ανορθόδοξες, δεν πήγαινε με το εγχειρίδιο και δεν σκεφτόταν τα σενάρια έκβασης μίας μάχης, ήταν νέος και παράτολμος, ήξερε τι θέλει και ήξερε πως να το πετύχει.
Είχε όμως και σκοτεινή πλευρά, μπορούσε να γίνει βάναυσος, να σκοτώσει ολόκληρα χωριά ή όπως σκότωσε τους Έλληνες μισθοφόρους των Περσών. Είχε δύο όψεις, η μία ήταν ο ευγενής Αλέξανδρος κι η άλλη ο βάναυσος Αλέξανδρος, δεν ήξερες ποιά θα συναντήσεις.
Η σύγκρουση Αλέξανδρου και Δαρείου συγκλόνισε τον αρχαίο κόσμο, οι δύο ηγεμόνες ήταν τόσο διαφορετικοί αλλά ήταν και οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος όπως λέει αινιγματικά η σειρά. Οι Πέρσες στην αρχή δεν τον πήραν στα σοβαρά, για αυτό και στη Μάχη του Γρανικού ηγήθηκε ο Πέρσης στρατηγός Μέμνων. Μετά από αυτή την πρώτη ήττα ο Δαρείος πήρε την κατάσταση στα χέρια του.
Στη μάχη της Ισσού το διακύβευμα ήταν μεγάλο και για τους δύο. Ο Δαρείος θα έχανε τις δυτικές Σατραπείες και για τον Αλέξανδρο θα ήταν το τέλος του. Οι Πέρσες αν και υπερέχουν στους αριθμούς αισθάνονται ανασφάλεια. Στη νικηφόρα μάχη αιχμαλωτίζει τη γυναίκα του Δαρείου Στάτειρα και την κόρη του Βαρσίνη, τους φέρεται όμως σα βασίλισσες.
Ο Δαρείος επιδιώκει συμφωνία για να πάρει πίσω την οικογένεια του και να τελειώσει τον πόλεμο. Οι στρατηγοί του Αλέξανδρου το θέλουν αλλά αυτός όχι.
Εκεί που όλοι περιμένουν ότι θα κινηθεί ακόμα βαθύτερα στην Περσία ώστε να αιφνιδιάσει το Δαρείο, αποφασίζει να κατευθυνθεί προς την Αίγυπτο. Τον υποδέχεται ο Σατράπης στο Πηλούσιο και τον αφήνει να περάσει αμαχητί γιατί πήγε σαν απελευθερωτής και όχι σαν κατακτητής. Στέφθηκε φαραώ ώστε να νομιμοποιήσει η εξουσία του κι έτσι έγινε ζωντανός θεός. Ίδρυσε την Αλεξάνδρεια την οποία θα χτίσουν Έλληνες αρχιτέκτονες για την προαγωγή του εμπορίου και του πολιτισμού στη νέα αυτοκρατορία. Πήγε στην όαση Σίβα στο μαντείο του Άμμωνα. Πολλά χρόνια πριν είχε πάει ο Πέρσης Βασιλιάς Κύρος με στρατό αλλά χωρίς επιτυχία. Δύσκολο το ταξίδι στην καυτή έρημο. Στο μαντείο πήρε το χρησμό ότι ήταν γιος του Άμμωνα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν παρουσιάζεται ως κατακτητής. Η εντύπωση που αποκόμισα είναι ότι ήθελε να ενοποιήσει τον κόσμο. Ουσιαστικά πολέμησε τους τύραννους Πέρσες κι όχι τους λαούς των Σατραπειών. Ήθελε να φτιάξει κάτι καινούργιο που οι κουλτούρες των λαών θα συνυπήρχαν ειρηνικά, δεν ήθελε να φτιάξει μία ελληνική ή μακεδονική αυτοκρατορία. Το όνειρο του όμως ενοχλούσε τους Έλληνες που έβλεπαν εχθρικά μία πολυποπολιτισμική αυτοκρατορία.
Η σειρά αναφέρεται και στις διαφορές Ελλήνων και Περσών. Στους Πέρσες ο Βασιλιάς μιλάει κι οι υπόλοιποι σιωπούν από φόβο. Το ίδιο κεντρικοποιημένη όμως είναι και η Περσία. Οι Σατραπείες δίνουν τον πλούτο τους στην πρωτεύουσα Βαβυλώνα. Όσο πιό μακρυά από τη Βαβυλώνα τόσο πιό βάρβαροι θεωρούνται οι λαοί. Ο Αλέξανδρος συζητάει, είναι επιδέξιος στο λόγο, όποιος θέλει διαφωνεί μαζί του ή τον αμφισβητεί. Τις Σατραπείες τις είδε σαν πολιτισμούς και όχι σαν πηγές πλούτου.
Πριν τη Μάχη στα Γαυγάμηλα δέχεται μία ακόμα πρόταση συμβιβασμού από τον Δαρείο αλλά την απορρίπτει. Η νίκη εκεί είναι οριστική. Στη Βαβυλώνα προσφωνείται Βασιλιάς των Βασιλέων και πλέον όλα τα πλούτη των Περσών είναι δικά του. Δεν εφησυχάζεται όμως ούτε αφήνει τον πλούτο να τον διαφθείρει. Δεν κάθεται καν στο θρόνο της Περσίας γιατί ο Δαρείος, ο αληθινός Βασιλιάς της Ασίας είναι κάπου εκεί έξω.
Ο Δαρείος καταφεύγει στη Βακτριανή, στο σημερινό βόρειο Αφγανιστάν, με σκοπό να οργανώσει αντάρτικο. Ο στρατηγός Βήσσος όμως τον δολοφονεί. Ο Αλέξανδρος ίππευσε πολλές ώρες ασταμάτητα για να βρει το Δαρείο νεκρό και αυτό τον γέμισε στενοχώρια, θεωρεί ότι αυτός δεν είναι τρόπος να πεθάνει ένας βασιλιάς. Το τελευταίο επεισόδιο κλείνει με την υπόσχεση για νέες εκστρατείες ακόμη πιό ανατολικά οπότε θα δούμε και δεύτερη σεζόν.
Για να συνδεθεί το χθες με το σήμερα παρουσιάζεται η αρχαιολόγος Πέπη Παπακώστα σε ανασκαφές στην Αλεξάνδρεια όπου μας ξεναγεί στα ως τώρα ευρήματα και μας εξηγεί γιατί ο τάφος του Αλέξανδρου βρίσκεται εκεί, γιατί είχε ταφεί στην Αλεξάνδρεια και πρέπει να έκρυψαν το σώμα για να μη το σκυλεύσουν από τους εισβολείς. Αν και έχουν περάσει 2.300 χρόνια ο Αλέξανδρος ακόμα εμπνέει.
