Επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο Λινός στο Σολομό Κορινθίας
Το Λαογραφικό μουσείο Λινός φτιάχτηκε από τον κύριο Παντελή για να προβάλει πτυχές της ελληνικής κοινωνίας από την εποχή των γιαγιάδων μας. Φτιαγμένο σε ένα παραδοσιακό πατητήρι χωρίζεται σε τρία μέρη που με εξαιρετική λεπτομέρεια αναπαριστούν το χωριάτικο σπίτι, το παλιό σχολείο και τα παλιά επαγγέλματα. Εξωτερικά υπάρχει το πατητήρι και το περιβόλι.
Στο χωριάτικο σπίτι βλέπουμε την τραπεζαρία όπως ήταν με το τραπέζι, το παραδοσιακό υφαντό, τις ψάθινες καρέκλες, το κιλίμι, το ράδιο και το γραμμόφωνο.
Στην κουζίνα δεν υπήρχαν ντουλάπια και τα πιάτα μαζί με τα ποτήρια τοποθετούνταν σε ραφιέρα.
Στο κρεβάτι με τη βελέντζα, την κουβέρτα της εποχής, τα ρούχα, τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες και τα κεντήματα.
Στο καθιστικό βλέπουμε αρκετές λεπτομέρειες, το τζάκι, τα έπιπλα, τη ραπτομηχανή και πως ήταν η διακόσμηση της εποχής.
Στα παλιά επαγγέλματα βλέπουμε τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο σιδεράς, ο μαραγκός, ο παπουτσής και φυσικά τον αργαλειό που είχαν πολλά σπίτια.
Ο αργαλειός
Ο πάγκος του μαραγκού
Το σχολείο είναι πιστή αναπαράσταση όπως ήταν πριν πολλά χρόνια με παλιά θρανία και έδρα, τις γνωστές μπλε ποδιές (την έχω φορέσει κι εγώ), παλιούς χάρτες, τους ήρωες του '21, μαυροπίνακα, σάκα και κουδούνι.
Εξωτερικά είναι το πατητήρι με το αμπέλι. Εδώ θα κατατοπιστείτε σχετικά με τη διαδικασία παρασκευής κρασιού, θα δείτε όλα τα απαραίτητα της διαδικασίας και θα δείτε μία πλούσια συλλογή με αγροτικά εργαλεία. Στο περιβόλι θα δείτε και τις κότες με τα κουνέλια.
Δε γίνεται να μην αναφέρω ότι αρκετά πράγματα τα έχω δει σε καθημερινή χρήση από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου, γεννηθέντες μεταξύ 1908 και 1928, αλλά και από άλλους γέρους και γριές στο χωριό μου. Με το κόσκινο η γιαγιά μου κοσκίνιζε το αλεύρι, με τη σκάφη έπλενε τα ρούχα (δεν είχε πλυντήριο δεν γνώριζε έτσι κι αλλιώς πως να το χρησιμοποιεί), με το καζάνι έβραζε νερό στη φωτιά για να πλύνει τα ρούχα, με το φτυάρι έβγαζε το ψωμί από τον ξυλόφουρνο, με το δρεπάνι έκοβε τα χόρτα στο χωράφι, το ταγάρι ήταν η τσάντα της εποχής και το σαμάρι ήταν το απαραίτητο αξεσουάρ του γαϊδουριού, το καβάλαγε για να πάει στο χωράφι.
Τα κοφίνια είναι ψάθινα καλάθια που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά ή την προσωρινή αποθήκευση πραγμάτων ενώ ζυγαριές και παλάντζα (μικρή φορητή ζυγαριά) έχω δει σε χρήση από ένα γέρο που είχε παντοπωλείο μέχρι τη δεκαετία του '80. Λάμπα πετρελαίου χρησιμοποιούσαν και οι γονείς μου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90 στις διακοπές ρεύματος.
